Nie ma gotowych rozwiązań w zakresie systemu kursowego dla obecnych krajów akcesyjnych. Kurs walutowy pozostanie jednak dla nich, w tym także dla polskiej gospodarki, bardzo ważnym narzędziem i wskaźnikiem w realizowaniu największego przedsięwzięcia obecnego dziesięciolecia, jakim jest wejście do wspólnego obszaru walutowego Europy. Jednakże zbliżanie się do tego celu nie jest gwarancją, że aktualne wciąż dylematy polityki pieniężnej, w tym kursowej, będą rozwiązane. Polska bowiem jest i będzie w okresie przedakcesyjnym nie tylko jednym z kilkunastu krajów zakwalifikowanych do członkostwa, ale nadal postrzegana będzie przez rynki finansowe jako kraj z grupy tzw. gospodarek wschodzących, ze wszystkimi tego konsekwencjami dla wewnętrznej polityki makroekonomicznej.

Tym ważniejszą sprawą jest zatem wybór strategii krajowej polityki makroekonomicznej, która odpowiadałaby zarówno zewnętrznym, jak i wewnętrznym wyzwaniom okresu przedakcesyjnego. Wydaje się, że nadal pozostaną aktualne, a prawdopodobnie ulegną zaostrzeniu podstawowe dylematy realizacji stabilizacji makrofinansowej, a więc fundamentalny dylemat polityki pieniężnej - wymienność między wiarygodnością a elastycznością, a także dylematy polityki kursowej, z których najważniejszy będzie nadal problem na linii: obniżanie i stabilizowanie inflacji oraz zapewnienie gospodarce krajowej adekwatnego stopnia konkurencyjności. Problem trudnych wyborów, które stoją przed polityką kursową, uświadamiają także zadania sformułowane przez władze Eurosystemu dla krajów akcesyjnych w okresie dochodzenia do członkostwa w integracji zachodnioeuropejskiej. Obejmują one jednoczesne realizowanie konwergencji nominalnej i realnej.

Istotnym ograniczeniem polskiej polityki pieniężnej, w tym kursowej, będzie w najbliższych latach problem nierównowagi zewnętrznej w naszej gospodarce. "Utrzymywalność" (sustainability) deficytu obrotów bieżących może być zapewniona przy zachowaniu odpowiedniej restrykcyjności polityki pieniężnej i fiskalnej; niezwykle ważna jest tu także struktura źródeł finansowania deficytu obrotów bieżących, która powstanie szczególnie po zakończeniu procesu prywatyzacji polskiej gospodarki.

Polityka monetarna powinna zatem uwzględniać w swej strategii przedakcesyjnej odpowiedni do wyzwań tego okresu stopień elastyczności. Warunkiem zachowania wiarygodności władzy monetarnej, którą zapewnią pozytywne efekty realizacji celu inflacyjnego, będzie jednak wsparcie ze strony polityki fiskalnej.

W dotychczasowej historii polityki kursowej złotego stosowane były różnorodne rozwiązania systemowe - od systemu kursu sztywnego do reżimu obecnego - systemu kursu płynnego. Należy podkreślić wyraźnie ewolucyjny, jak dotychczas, charakter zmian w naszym systemie kursowym. To stopniowe zwiększanie elastyczności w zakresie polityki kursowej pozwoliło jednocześnie na rozwój krajowego rynku walutowego, co w znacznym stopniu przyczyniło się do wzmocnienia polskiego sektora finansowego. Dotychczasowe posunięcia Rady Polityki Pieniężnej wyraźnie potwierdzają tak zarysowaną strategię polityki kursowej. "Średniookresowa strategia polityki pieniężnej na lata 1999-2003" wyraźnie wyznacza rolę i sposób prowadzenia polityki kursowej, podkreślając, że "Strategia bezpośredniego osiągania wyznaczonego celu inflacyjnego będzie realizowana w warunkach wzrostu stopnia płynności kursu walutowego (...). Pozwoli to trafniej zbliżyć kurs rynkowy do kursu równowagi przed jego ponownym usztywnieniem w ramach ERM2".