W artykule zaprezentowano metodologiczne spojrzenie na znany model wyceny aktywów rynku kapitałowego - CAPM, którego twórcy otrzymali w 1990 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii. Autorzy rozpatrują model CAPM z dwóch perspektyw: pozytywnej i normatywnej. Próbują pokazać, iż żadne z tych podejść nie wyjaśnia w pełni popularności modelu. CAPM nie opisuje wiernie rzeczywistości rynków kapitałowych ani nie stanowi wartościowego zbioru wytycznych do inwestowania w papiery wartościowe. Jego popularność ma raczej podłoże socjologiczne i psychologiczne niż na naukowe lub praktyczne.

Nauka o finansach potrzebuje nowej metodologii, uznającej błędy poznawcze, popełniane przez uczestników rynku i ukierunkowującej powstające modele raczej na rzetelne wyjaśnianie niż na precyzję predykcji.